Het dramatisch effect van de penseelvoering en de gedifferentieerde nuances loodgrijs, grijsblauw en grijsgroen als dominante kleur die alles samenhoudt, waren voor mij opvallend boeiende en karakteristieke factoren bij het bekijken van de videoschets over het oeuvre van Louisa Chevalier, gefilmd door Régine Ganzevoort. Het thema van licht, lucht en water als plastisch uitgangspunt. Louisa Chevalier, die ik in maart 2018 geselecteerd had voor de groepstentoonstelling Het is wat het is, staat omschreven als een meester in het bindend kleurgebruik, waarin subtiliteit en kleine tonale schakeringen primeren. Deze aanpak leent zich overigens uitstekend tot een picturale synthese van de wisselende atmosfeer aan de Noordzeekust. Het licht vertoont hier overigens raar of zelden het azuur van de mediterrane marine, maar evoceert een rijk en gevoelig scala van grijstinten onder een bewogen en steeds wisselend wolkendek. En deze diepgaande indrukken, die samenhang tussen licht, lucht en water, weet zij op een verbluffend virtuoze wijze vast te houden. Geen prentkaartachtige zichten van strand, zee en duinen, maar een spirituele benadering van het natuurfenomeen, vertrekkend vanuit haar eigen gevoelswereld. Zij gebruikt de zee als een innig en levend instrument. Licht en gevoel. Zij transponeert haar eigen zielenroerselen in het oppermachtig licht dat kleur geeft aan de zee. Een zekere filosofie van existentialisme ligt dan ook onderhuids ingebed tussen de vibrerende verfvegen. Heidegger legt ons in zijn werk Der Ursprung des Kunstwerkes uit dat het tot het wezen van het kunstwerk behoort om het zijn van het zijnde te tonen. In deze context lijkt het wel of Chevalier ons telkens wil zeggen dat in werkelijkheid die wolken niet zo zijn, maar zo ben ik van binnen! Zij vat de hartslag en de ziel van de zee in termen van oneindig, mysterieus, droefgeestig, somber, dynamisch, stormachtig, wisselend, … en concentreert het contemplatieve karakter van het zijn in een haast tijdloze eenzaamheid, samengebald in enkele vierkante centimeters olieverf. Van de zee tot de ziel, van de ziel tot de zee. Een wederzijdse beïnvloeding, een wederzijdse wisselwerking. Intimiteit, ingetogenheid, passie, rusteloosheid, chaos, doorzetting, eenzaamheid, stilte … En juist in die stilte spreken de dingen het luidst hun eigen taal.

Freddy Huylenbroeck