De nieuwe realiteit die in de tentoonstelling Forum 63 in het midden van de belangstelling werd geplaatst, blijkt een herdefiniëring uit te tekenen. Wat men toen nogal gemakkelijk voor een extreme uiting van irrealiteit aanzag, wordt vandaag die omgang met de werkelijkheid veeleer vanuit een psychoanalytisch oogpunt beschouwd. De verhouding tussen kunst en werkelijkheid werkt trouwens in twee richtingen. Enerzijds is er de realiteit in haar dagdagelijkse verschijning, breed en hard uitgesmeerd, veelal zelfs in haar afschuwelijke onmenselijkheid. Maar terzelfdertijd krijgt die vitale, soms verstikkende en vulgaire beeldkracht een oprechte gevoeligheid die het beleven en doorleven ervan sublimeert en vertaalt in een zuiver picturale schilderkunst. In haar videoschets toont Linde Fobe twee aspecten. Het eerste deel geeft een impressie van haar atelier, toont een beeld van haar oeuvre, haar gedachtegang, motivatie en aanknopingspunten. Zij creëert een wereld beladen met kleurrijke beeldelementen. Doch hoe veelvormig en labyrintisch deze schilderijen, gouaches en collages op het eerste gezicht ook lijken, onsamenhangend zijn zij nooit. Dat kan ook niet anders, want de intuïtie, het associatievermogen en de onderliggende kennis en belezenheid van deze kunstenares fungeren als bindmiddel. Deze werken manifesteren zich weliswaar als een complex web van verwijzingen, metaforen, tekens en symbolen, maar het totaalbeeld waarin de losse fragmenten zijn opgegaan, laat zich moeiteloos lezen op voorwaarde dat de beschouwer zich laat meeslepen door associaties. De geschiedenis van eeuwen en van verschillende continenten smelt samen in deze schilderkunst. Citaten uit de klassieke mythologie en Aziatische of Afrikaanse culturen, relikwieën, hiërogliefenschrift, visionaire Bijbelteksten, fragmenten van de Etrusken en de Sjamanen, Romaanse architectuur, de fantastische fauna en flora, pré-Columbiaanse impressies, Byzantijnse invloeden, de taal van de Aboriginals,  maar ook tijdloze thema’s als liefde, religie, het gezin, … zijn verbonden tot één associatief geheel. Het tweede luik opent met de mededeling Back to the roots, een nostalgisch terugkeren naar waar het allemaal begon: de opleiding mode en het schilderen op zijde/stof. Het fel besproken mondmasker als Corona-erfenis krijgt een artistiek bestaansrecht op canvas, maar eveneens als gebruiksklare versie.

 Freddy Huylenbroeck