Het gedicht Veronderstelling is niet in opdracht geschreven, noch een antwoord op onze vraag om een literaire neerslag van dit coronatijdperk te verwerken. Het schrijfsel dateert van enige tijd terug, maar geeft weergaloos het brokkenparcours weer waarin wij ons vandaag bevinden. Een wereld die zich rekt en strekt als elastiek, en om de haverklap verandert. Een wereld die duidelijk duiding nodig heeft, perspectieven biedt, zodat wij eindelijk weer een beetje normaal ons ding kunnen doen.

VERONDERSTELLING

Misschien had iemand luidkeels
zijn angstdroom verwoord,
waren al de anderen hem
in het schemerdonker gevolgd,

had één iemand eigenzinnig
een andere weg ingeslagen,
had net die iemand
de nauwe uitweg ontdekt,

keerden al de anderen uitgeput
op hun stappen terug,
vond het water opnieuw
de bedding van de rivier,

werd alle verlies vergoed,
stak iemand aan de overkant
wuivend zijn hand op,
werden beide oevers weer groen,

kwam het morgenlicht aangewiekt
met de nieuwe zang van de vogels.

Christina Guirlande