De uitspraak van Henri Matisse uit 1948: … de hand van een colorist laat zich in een eenvoudige houtskooltekening vermoeden … is als het ware op het lijf van Herman Claus geschreven. Ook zijn artistiek verhaal ligt gebed in een uitgesproken liefde voor het aristocratische, mysterieuze zwart dat de donkere zijde van de absolute vrijheid uitdrukt. Hij laat zich bekoren en verleiden door het gewicht van een lijn op de ruimte van het wit. In die context van registrerende observatie naar beschouwelijke subjectieve interpretatie, trekt hij kordaat de lijn door van de grote tekenaars uit het verleden. Het tekenend bezig zijn, een onderwerp meenemend als leidmotief, zoekend en tastend de plasticiteit, schakeringen, vibraties, beeldkracht ervan te vertalen in een eigen schriftuur als bevestiging van identiteit, vormt zijn credo. Wie tekent bakent stilte af, bezweert de tijd, / trekt zicht terug, laat weg, houdt enkel vast / wat naar essentie leidt schrijft Roland Jooris in zijn gedicht Tekening. Claus is zich hiervan terdege bewust en de beelden die hij schept, ondergaan een betekenisverschuiving onder invloed van zijn verbeelding, compositorische en constructieve ingrepen. De rondgang in het atelier opent met zijn hommage aan het Lam Gods dat Herman Claus hier in profiel tekent, zonder evenwel te raken aan de christelijke quotes: Hier ben ik, als een lam, ecce homo. De confronterende menselijke blik van het schaap blijft overeind als synthese van de hele verlossingsgeschiedenis die in het origineel werk van Jan Van Eyck vervat zit. Werken met vooral starende, vragende, beklijvende en smachtende ogen als uiting van een ken-je-zelf-ervaring schuiven serieel voorbij en de videoschets eindigt bij zijn bewondering voor het muzikale barokgenie, J.S.Bach, waarbij hij zijn houtskoolstift effectief dopt in een intieme ontboezeming van een état de l’âme, een zielstoestand in relatie tot tijd en ruimte. Geen figuur, enkel de plooienval van wit linnen resteert, waarmee hij een gebeuren mystificeert en het uittilt boven de zakelijkheid van het observeerbare gegeven.

 Lees meer over Herman Claus.