In het kader van de Poëzieweek 2023 heeft dichter Patrick Auwelaert zich poëtisch uitgedrukt over zijn blind geloof in kunst. In zijn gedicht In art I trust steekt hij de draak met het eigentijdse kunstgebeuren in museale context, viseert hij grote sterren van het firmament van de moderne en eigentijdse beeldende kunst, zonder specifiek namen te noemen. Tussen de witregels door zie ik ze echter de revue passeren, figuren als Jeff Koons met zijn opgeblazen hondenbalonnen en Cicciolinapoppen of Andy Warhol met zijn gezeefdrukte dollarbiljettekens en Campbell’s soepblikken als kenteken van de populaire consumptiecultuur van de pop art tijd. De Amerikaanse kunstcriticus Robert Hughes schreef in 1990 in zijn boek In vredesnaam kritisch al over de neurotische cyclus van het opgejutte consumeren van kunst. De blockbusters van toen zijn vandaag niets anders meer dan mega-evenementen die enkel hoge bezoekcijfers willen noteren en hoge recettes binnenhalen. En ook de toeristenmarkt heeft zich welwillig en in alle hevigheid achter deze cultuurpolitiek geschaard. Maar of dit losgebarsten expositiebeleid mensen ook nader tot de kunst zal brengen, valt toch te betwijfelen. Of om het met de woorden van de dichter Auwelaert te zeggen: Tijd om, geld verbrast. In art I trust.