De kern van alle dingen is stil en eindeloos. Alleen de dingen zingen, schrijft Felix Timmermans in de beginregels van zijn gelijknamig gedicht dat opgenomen werd in zijn bundel Adagio uit 1947. De titel zou net zozeer het plastisch credo van beeldhouwer Luc De Man kunnen zijn. In zijn werk, waar we aangewezen zijn op de ritmering van volumes, een mathematische ordening en een ingetogen verinnerlijking, vormt dit statement zijn getuigenis van een overredende verstandelijke tussenkomst, van een zoeken en tasten naar evenwicht, sereniteit en beheersing van spanningen en tegengestelden, naar een vergeestelijkte symbiose tussen mens en natuur. Het spel van de materie met ritme, licht en ruimte is zijn poëzie van de constructie, die hij feilloos herleidt tot de essentie en serieel in zijn Cubes intensiveert met een psychische energie. 

Lees meer over Luc De Man.