Wanderlust
4/10/2015 - 1/11/2015
Kabinet
Geen uitzicht zo ver of zo dichtbij is hier het uitgangspunt voor een picturale wandeling in het gezelschap van vijf kunstenaars die getuigen hoe springlevend het aloude genre van het landschap wel is. Wie landschap zegt, zegt uiteraard Caspar David Friedrich, de Duitse romanticus die met zijn schilderijen vorm gaf aan het moderne land- schapsbeeld. Mysterie, Sehnsucht, nostalgie, leegte, ruimte, weemoed, verstilling, introspectie,... het zijn slechts enkele codewoorden om het oeuvre van deze vijf kunstenaars te benaderen en te onderzoeken of zij inderdaad schatplichtig zijn aan de erfenis van de 19de-eeuwse vergeestelijkte, romantische landschapsimpressie, of zij de natuur plastisch verbogen hebben tot een intiem klankbord van menselijke gevoelens.
De eeuwige zoektocht naar het verloren paradijs staat als model in de aquarellen van Marie-Claire Ceyfs. Met een lyrisch gebaar tracht zij het aardse en het hemelse met elkaar te verbinden. Weliswaar vertrekt zij met een exact beeld van de realiteit, maar voortdurend laverend tussen figuratie en abstractie, wordt een nieuwe werkelijkheid gecreëerd die zich als mythisch laat ervaren. Haar beeldwerking is aldus opgebouwd volgens de triade van het sensitieve, het rationele en het symbolische.
Hartstocht voor het perpetuum mobile van de natuur en hartstocht voor de zuivere schilderkunst ontmoeten elkaar in de olieverfwerken van Luc Maes (F) als een manier van leven, waarbij The Method (Lee Strasberg) als onzichtbare superlijm fungeert die beide passies met elkaar verbindt. Zijn beelden fungeren als metafoor voor contemplatie en picturale geste.
In de foto’s van Rudy Mettepenningen is er een wrijving met de romantiek. Hij kiest voor een meer documentaire houding. Leegte primeert. Toch zijn het duidelijk menselijke land- schappen, die een uitspraak doen over de wijze hoe het individu zich tot de wereld verhoudt.
“De enige ontdekkingsreis bestaat niet uit het zoeken naar nieuwe landen, maar in het krijgen van nieuwe ogen” (Marcel Proust). Dit is het credo van beeldhouwer Ward Dijck. De zwerfkei is het bindend element in zijn sculpturen. Hierin ligt de kosmos als het ware ingesloten, is er geen begin of einde merkbaar en staat de steen symbool voor de tijd en de energie van de aarde.
Binnenstappen in de wereld van Francisca Kalmijn (Nl) is de sereniteit van de dialoog met de natuur beleven. Haar visionaire blik is helemaal op de stoere pijler van de natuur geconcentreerd, en in bijzonder op de bestendige aanwezig- heid van de boom als symbool van onwrikbare eeuwigheid. Haar kalligrafie van stammen, takken, gebladerte en bomen- gewelf drukken een geestesgesteldheid uit die beantwoordt aan een vluchtende toestand van melancholie en ondefinieerbare dromerij. Een sober doch fluwelig palet geeft de structuur van de vegetatie weer in een diverse densiteit van zwarte en donkerblauwe tinten. Schoonheid zonder franje, waar nodig opgehoogd met een zweem paars of sepia. Contrasten van donker en licht. Verleiders bij uitstek die de magie van het landschap nog versterken.
Marie-claire Ceyfs
Selectie kunstenaars:
Francisca Kalmijn (NL)
Marie-Claire Ceyfs
Rudy Mettepenningen
Claudia Berg (D)
Luc Maes (F)