Of De impact en de eigenheid van de kleur

25 november – 16 december 2018

De intense briefwisseling van de kunstenaar staat algemeen beschreven als een ononderbroken commentaar op zijn leven en kunstenaarschap. Zij vertellen het verhaal van zijn dromen, twijfels en teleurstellingen, vriendschappen en ruzies, het gevecht tegen zijn ziekte, de stemmen in zijn hoofd, zijn liefde voor literatuur. Maar bovenal vormen zij een getuigenis zonder weerga van een verbeten gedrevenheid en alles overheersende wens om kunst te scheppen die eeuwigdurend zou zijn. Woorden direct uit het hart. Zijn laatste brief, verzonden op 23 juli 1890 naar zijn broer Theo, begint echter met te zeggen dat hij veel zou willen schrijven, maar dat hem de lust ontbreekt. Hij voelt dat het allemaal geen zin meer heeft. Enkele dagen later schiet hij zichzelf in de borst met een pistool. De ingeroepen medische hulp kan niet meer baten en in de vroege ochtend van 29 juli overlijdt hij, bijgestaan door zijn broer die achterblijft als een gebroken man. De laatste brief was vergezeld van een krabbeltje met aantekeningen over de tuin van Daubigny, waarbij de natuur als rustpunt, de kunst als troost emotioneel naar voor geschoven wordt. Zijn artistieke idioom van kunst en leven op één actieve lijn. En juist hierin schuilt het ijkpunt van deze presentatie waarmee kunstenaars van het idCollectief de dialoog aangaan: die identiteitsvorming van de kunstenaar eind 19 de eeuw versus de constructie van de eigen ik-persoon in de kunst vandaag. Beïnvloeding en interpretatie worden daarbij uitgespeeld: Van Gogh als colorist, anarchist, realist, expressionist of symbolist? Maar ook Van Gogh als gek, genie, dwarsligger, filosoof of bohémien? De kunstenaar en de mens: met een handdruk in gedachten, de woorden waarmee hij veelal zijn brieven eindigde.

25 november – 16 december 2018, zaterdag en zondag van 14-18 u

Vernissage op zondag 25 november om 16u in het bijzijn van de kunstenaars. Toelichting door Freddy Huylenbroeck, curator.