Poëzie: De kracht van een witregel door Etienne Colman

 

 

  

Ongenode gasten ook al klinken zij gekroond, komen
onverwacht en veelal ongelegen, ze verstoren plots
je leven. Zet daarom de maskers en de zotskap op
en laat de narrenbellen rinkelen. Kijk en spreek me
met je ogen aan maar open niet je mond.
       alles lijkt onaangepaster

Elke middag bij een hap het boksen tussen hazen om het beste
cijfer. Het geruzie kan beginnen of het gaat gewoon zijn gang
Krimpende politici die vluchten onder kruisvuur, wetenschappers
zuchten. De eenstemmigheid is zoek. De omwegen van waarheid
eindeloos en hol. Een mens kijkt uit naar een gewone dag.
       niets draait nu nog rond

De wereld dichtgeritst. Geen kikkervisse mensen aan het strand,
geen stiekem rendez-vous of tête-à-tête, alleen een steelse blik.
Misschien worden wij ooit wel monogaam. Geen cruises meer
naar een exotisch land. Het huis waarin we leven niet van steen.
Alleen de aarde haalt weer adem, opgelucht om zoveel helderheid.
       de tijd volkomen uit balans wordt uitgezeten

Maar niet alles went. De droommens van zichzelf een schim,
door dikke mist omringd, zoekt naar een uitleg voor wat niet
gebeurt. Als kippen opgehokt. De dag zonder bestemming.
Wat zal komen zonder voorstelling. Een nieuwe maar een zelfde
morgen wacht. De sluimerknop is ingedrukt.
       de wereld staat on hold

Dit virus is. Het kan niet meer gewist
van de harde schijf van het geheugen, schopt genadeloos en hard
tegen de achillespezen van de wereld. Het raakt ons niet zomaar.
Het zaait twijfel en ontregelt, schuurt en schramt langs alle kanten.
(zo ook poëzie)
       de handvatten van onze zekerheden los

Wij hebben met te veel te veel de aarde leeg
geroofd. Die neemt nu wraak, vraagt rekenschap.
Geen mens die nog zijn eigen waarde kent.
Reset. Laat ons voortaan de zachte, zwakke plekken
rondom ons met warmte weer omarmen.
       het recht op een herkansing

Werd verdunnen ons te weinig aangeleerd, dan is misschien
van nu af één plus één niet altijd twee. Zelfs heel misschien
is één genoeg. En mogelijkerwijs
is dit een wake up call tot minder hebben om wat meer te zijn.
Meer zin dan woorden.
       de kracht van een witregel